Wie jarig is trakteert en dat wil ik doen met een aanbieding!
Vanaf vandaag zet ik drie doeken te koop voor een leuke prijs waarvan de gehele opbrengst naar Kika gaat.
Ervaring met kanker
Kanker is geen onbekend onderwerp voor mij.
Na 2 keer de diagnose kanker, mag ik mijzelf wel een ervaringsdeskundige noemen.
10 jaar was ik toen ik voor de eerste keer de diagnose kanker kreeg en op mijn 25ste kreeg ik de diagnose opnieuw.
Ik wil jullie meenemen naar een moment uit mijn jeugd, door een klein stukje tekst uit het dagboek van mijn vader met jullie te delen. Het dagboek van mijn vader is voor een groot deel verwerkt in mijn autobiografie. Hierin schrijf ik over mijn belevenissen en staan liefde, verdriet, nuchterheid en humor centraal. Ik wil mijn verhaal gaan uitgeven in eigen beheer
Dagboek van mijn vader
Vrijdag 18-01-1991
Om 9 uur kom ik op de afdeling van het ziekenhuis waar ik geen Jacky op de kamer aantref.
Als ik aan de verpleging vraag waar zij is, krijg ik te horen dat ze een verdieping lager is voor het maken van een CT-scan.
Nadat ik me beneden meld mag ik niet naar haar toe en moet in de wachtkamer wachten tot de scan klaar is. Ik zie de ene na de andere witte jas de deur ingaan en vraag me af wat er allemaal aan de hand is.
Gelukkig zie ik na een halfuur mijn kleine meid achter de deur vandaan komen. Als ik naar haar fluit zodat ze kan horen waar ik ben komt ze met tranende ogen op me af rennen en houdt me stevig vast.
Terug op de afdeling word ik direct door de arts gehaald voor de uitslag van de scan en blijft Jacky alleen op de kamer achter, terwijl ze aan het tekenen is.
‘Ik heb helaas geen goed nieuws voor u’ zegt de arts.
‘Op de scan is te zien dat er een tumor in de bovenkaak van uw dochter zit. Zij moet voor verder onderzoek naar een ander ziekenhuis toe.’
De arts kijkt mij aan en ik weet niet hoe ik moet reageren. Ik voel een zware druk in mijn lichaam opkomen en zie de glimlach van Jacky voor me verschijnen.
‘Maandag kan zij in Amsterdam naar de kaakchirurg die u meer kan vertellen over de komende onderzoeken en het soort gezwel’ vertelt de arts.
‘Mijn kleine meid wordt volgende maand elf jaar’ zeg ik met een brok in mijn keel. ‘Elf jaar gaat zij waarschijnlijk wel halen maar hoe het er nu naar uitziet weet ik niet of zij de twaalf jaar wel zal gaan redden’ zegt de arts.
Als ik terug kom bij Jacky kijkt ze me vragend aan.
Ik geef een zoen op haar voorhoofd en kan met moeite mijn tranen binnen houden. ‘Wat vertelde de arts allemaal aan je, papa?’
Ik weet niet wat ik mijn kleine meid kan vertellen, ik wil het haar niet vertellen. ‘Je mag vandaag mee naar huis maar voordat ik je mee kan nemen moet ik eerst nog iets regelen en kom je direct daarna ophalen.’
Jacky straalt als zij hoort naar huis te mogen, maar begrijpt niet waarom ze niet meteen mee mag en blijft nog even doorvragen waarom dat niet mag voordat zij zich erbij neerlegt. ‘Deze tekening is voor jou papa. Kom je me snel halen?’
Als ik thuis kom staat Mariska in de tuin te vegen en kijkt me vragend aan. Tranen rollen over mijn wangen en dan komt het eruit, ‘Onze dochter heeft kanker.’ Na lang met z’n tweeën gehuild en gepraat te hebben komt Remco binnen en moeten we aan hem vertellen dat zijn zusje ernstig ziek is en er een zware tijd voor ons vier gaat aankomen.
Mijn perspectief als 10 jarige
Voor mijn gevoel duurde het erg lang voordat mijn vader weer de zaal binnen kwam lopen. Hij was stil, ging naast me op bed zitten en trok me naar zich toe. Ik kreeg een kus op mijn voorhoofd waarna hij mij voorzichtig tegen zijn borst aan hield. Ik voelde veel warmte van zijn lichaam komen, hoorde een snelle hartslag en een snottebel die hij steeds terug naar binnen snoof. ‘Je mag vandaag naar huis’, zei hij.
Ik werd hartstikke blij van deze woorden, sprong van het bed om mijn bergschoenen aan te doen want ik wilde het stomme ziekenhuis zo snel mogelijk verlaten. Toen hoorde ik mijn vader met een snik in zijn stem zeggen dat hij eerst nog wat moest gaan regelen en mij vanmiddag zou komen halen.
‘Waarom?’ Ik vond het geen goed idee en ging er tegenin, maar mijn vader bleef met droevige stem zeggen dat hij me echt snel zou komen halen.
Vanachter de glazen deuren keek ik hoe mijn vader in de lift verdween. Voordat ik werd opgenomen in het ziekenhuis had mijn moeder beloofd dat ze slingers in huis zou ophangen als ik weer terug zou komen uit het ziekenhuis, maar die middag toen ik de huiskamer binnenkwam hingen er geen slingers. Ik begreep niets van de bedompte sfeer die in huis hing: ik was toch weer thuis?
Als 10 jarige kreeg ik te horen dat in mijn bovenkaak een kwaadaardige tumor zat. Het was voor mij niet meteen duidelijk wat kanker inhield maar hier kwam ik al snel achter.
Steun Kika, koop een doek
Het is ontzettend belangrijk dat er onderzoek gedaan wordt naar kinderkanker. Behandelingen zijn nodig, zijn zwaar en uit ervaring weer ik hoeveel effect behandelingen op je lichaam kunnen hebben.
Steun Kika en koop een doek.
Stuur mij een berichtje als je interesse hebt in een doek. Als het doek nog in mijn atelier hangt geef ik het met liefde, zodra het bedrag is overgemaakt aan Kika via deze link.
https://www.actievoorkika.nl/steun-kika-koop-een-schilderij
Good vibes 80 x 100 €150 – Blue moon 70 x 70 €135 – Blue pumps 70 x 70 €135