Een gesprek met mij is zowel voor mijn omgeving als voor mij niet altijd eenvoudig. Voordat ik de medische behandelingen onderging, en ik nog goed en gemakkelijk kon communiceren, had ik aardig wat haar op mijn tanden. Ik sta nog steeds mijn mannetje als het moet maar als het niet nodig is een gesprek te voeren met onbekenden houd ik soms liever mijn mond.
Geduld
Regelmatig word ik geconfronteerd met mensen die mij niet verstaan en soms ook niet de tijd nemen om mij te wíllen verstaan. Helemaal bij telefoongesprekken met onbekenden gebeurt dit vaak.
Soms gaat het dan als volgt:
Zkh: ‘Met de afdeling Hoofd/Hals chirurgie. Wat kan ik voor u doen?’
Ik: ‘Goedemiddag, u spreekt met Jacky. Ik wil graag een afspraak maken bij Dokter Kraag.’
Zkh: ‘Heeft u een patiëntennummer voor mij?’
Ik: ‘1443223.’
Zkh: ‘Mevrouw het nummer klopt niet, kunt u misschien iets duidelijker praten?’
Ik: ‘Ik doe mijn best. 1,4,4,3,2,2,3’.
Zkh: ‘Nee, dit gaat niet lukken, waar woont u?’
Ik: ‘In Haarlem.’
Zkh: ‘In Arnhem?’
Ik: ‘Nee, in Haarlem.’
Zkh: ‘O, Heerlen, wat is uw adres?’
Ik: ‘Nee, HAARLEM!’
Zkh: Zucht…
Ik: ‘Wat is de hoofdstad van Noord-Holland?’
Zkh: ‘Hoofdstad van Noord-Holland? Ik wil weten waar u woont?’
Ik: ‘De H van Hendrik, de A van Anton en dan nog een-‘
Zkh: ‘Hallo, u moet wel duidelijk praten anders kan ik geen afspraak voor u maken, hoor!’
Ik: ‘Ja, ik-‘
Zkh: ‘Hallo, mevrouw?’
Ik: ‘Ik vind u niet vriendelijk.’
Zkh: ‘U vindt mij niet vriendelijk?’
Ik: ‘O, dat verstaat u wel?’
Zkh: ‘Ja, dat versta ik wel.’
Zkh: tuut-tuut-tuut.
Verbinding verbroken.
De T van Theodoor,
de R van Rudolf,
de U van Utrecht,
de T van Theodoor,
= TRUT.
En dan begint het hele riedeltje weer opnieuw. Eerst in de wachtrij en dan maar hopen dat er een ander opneemt die me wel verstaat. Of wil verstaan.