Jullie vragen je vast af of het oog op de foto van mij is.
Ja, dat oog is van mij en nee, het is niet mijn rechteroog die in 2008 verwijderd werd.
Het is een gezichtsprothese, voor mij gemaakt in het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis.
Net echt
Het is van siliconen, op maat gemaakt, in mijn huidskleur en ziet er ontzettend echt uit.
Het heeft precies dezelfde stand, kleur en wimper lengte als mijn linker oog.
De mensen die deze protheses maken heten aangezichtsprothetica. Ik vind het kunstenaars.
Het is heel geduldig werk met veel oog voor detail om het zo echt mogelijk te laten lijken.
Voor veel mensen die een deel van het gezicht missen kan het dragen van een prothese helpen bij het verwerkingsproces en zelfvertrouwen geven.
Helaas is het voor mij niet te doen. Ik mis een huidlaag en de huid is snel geïrriteerd waardoor het niet verstandig is om er een laag lijm op te plakken en de huid af te dekken.
Details
Details laten een kunstwerk tot leven komen, vaak zit daar de werkelijke betekenis subtiel in verstopt. Door mijn slechte zicht mis ik soms juist die belangrijke details in een schilderij.
Een loep of het maken van een foto kan het beeld voor mij scherper maken waardoor ik mij meer in het schilderij kan verplaatsen.
Ik kijk vooral naar kleuren, vormen en wil graag meer over de kunstenaar weten.
Mijn eigen kunst is abstract. Ik kan er veel gevoel in kwijt en mijn fantasie de vrije loop laten.
De werkelijkheid kan ik alleen vanuit mijn gevoel schilderen. Realistisch schilderen lukt mij niet aangezien details mij niet genoeg zichtbaar zijn.
Laatst verbleef ik met vriendin Muriël in een natuurhuisje.
Omringd door natuur en rust.
Toen ik in de ochtend, vanachter het raam, de verrekijker van Muriel op mijn neus zette ging er een wereld voor mij open.
Het egaal groene beeld wat ik voor me zag veranderde in vele tinten groen, zoveel details!
De vormen en kleuren van bladeren, de fijne takjes waaraan ze vast zitten, de kleinste witte bloempjes, vogeltjes druk in de weer.
Enthousiast vertelde ik Muriël mijn ontdekking maar begreep snel dat al het prachtigs dat ik zag, zij zonder kijker kan zien.
Ik weet dat ik slecht zie maar was vergeten hoeveel invulling ik de wereld geef, door het opdiepen uit mijn geheugen van opgeslagen foto’s, beelden van televisie en mijn fantasie. Voor veel anderen zijn al die prachtige details, een gewoon onderdeel van het bestaan.
Geen oog voor details
Heb jij (nog) oog voor de kleine verrassende details om je heen?
Word je vrolijk bij het horen van fluitende vogels in de ochtend, de geur van vers gemaaid gras of bij het zien van kleurige bloemen?
Details die geen geld waard zijn maar bestaan uit liefde, aandacht en het authentieke.
Veel momenten vinden wij vanzelfsprekend, waardoor we niet meer zien/waarderen hoe speciaal ze wel niet zijn.
Door meer met een blik van waardering, respect en dankbaarheid om ons heen te kijken maken we het leven zoveel mooier.
Appreciate what you have, before it turns into what you had.